Kościół pw. Św. Brunona

Najstarszym kościołem stricte katolickim w Giżycku jest kościół św. Brunona. Jego budowie w latach 1936-38 przyświecała idea, by upamiętnić żołnierzy niemieckich, którzy zginęli na froncie wschodnim w czasie I wojny światowej. Z tego powodu jego pierwotne wezwanie brzmiało św. Brunona i Pamięci.

Wzniesiono go według planów znanego architekta Martina Webera z Frankfurtu nad Menem. Wiele elementów w wizerunku świątyni wyraźnie nawiązywało do drugiej części jej wezwania, m.in. monumentalna płaskorzeźba nad wejściem przedstawiająca św. Brunona w towarzystwie rycerza krzyżackiego i ówczesnego żołnierza niemieckiego z karabinem.

Po II wojnie światowej, na stanowcze życzenie polskich wiernych płaskorzeźbę usunięto, a wezwanie świątyni skrócono do św. Brunona. W 1975 r. dawną dekorację zastąpiła nowa, przedstawiająca św. Brunona w otoczeniu wojów pruskich. Pamiątką po wojskowym charakterze kościoła jest zegar na wieży, w którym układ tarczy i wskazówki wykonano z bagnetów.

W 1994 r. świątynia została podniesiona do rangi sanktuarium.

Najstarsza, skromna katolicka świątynia w Giżycku, wznoszona w latach 1936-38. Pierwotnie kościół miał także upamiętniać żołnierzy niemieckich, poległych w I WŚ. Przypomina o tym zegar, którego stylistyka przypomina bagnety. Na życzenie polskich wiernych zmieniono frontową płaskorzeźbę - świętemu Brunonowi nie towarzyszą już Krzyżacy i żołnierze Wehrmachtu.